Warzelnia soli

Zapisz
Zapisano

1832 - dziś

52°53'24.118" N
18°48'02.636" E

Warzelnia to miejsce gotowania i stężania solanki w płaskich naczyniach otwartych (panwiach). Jest to najdawniejszy w Polsce czynny do dzisiaj zakład przemysłowy oraz największa w Europie czynna fabryka o technologii przedindustrialnej.

Odbywa się tutaj ostatni etap odparowywania i krystalizacji. Solanka jest transportowana z tężni rurociągiem do rezerwuarów, skąd trafia do podgrzewacza, gdzie osiąga temperaturę ok. 45˚ C. Potem roztwór solny jest podgrzewany w panwi do temperatury ok. 100˚ C, nasyca się i wytrącają się kryształki soli. Sól jest wybierana z dna, suszona, a potem pakowana. Jest to ciechocińska sól warzona, czyli gotowana, panwiowa. Warzonka to najlepszy gatunek soli jadalnej. Podczas procesu warzenia soli pozyskuje się także szlam i ług leczniczy, które są wykorzystywane do zabiegów leczniczych.

Budowę ciechocińskiej warzelni soli rozpoczęto w 1824 r. Nadzorował ją projektant inż. Jakub Graff. Inwestycją zajął się Konstanty Leon Wolicki, którego interesował rozwój przemysłu i handlu w Polsce. Należał do najbliższych współpracowników księcia F. K. Druckiego-Lubeckiego, ministra skarbu w Królestwie Polskim. Wolicki był pionierem uprzemysłowienia Królestwa Polskiego. To on w 1823 r. kupił od Józefa Zawadzkiego dwie włóki ziemi, na której znajdowały się słone źródła. Budowę warzelni soli zlokalizowano blisko Wisły ze względu na możliwość transportu wodnego. Niedaleko na piaszczystym wzgórzu wzniesiono najpierw dwie tężnie, trzecią postawiono w 1859 r. Niestety, rozruchowi fabryki soli przeszkodził wybuch powstania listopadowego. Produkcja ruszyła 21 października 1832 roku.

Jest to najdawniejszy w Polsce czynny do dzisiaj zakład przemysłowy oraz największa w Europie czynna fabryka o technologii przedindustrialnej.