Tężnia nr 3 została zbudowana w 1859 roku. Jest najkrótsza, mierzy bowiem 366,6 m (cały kompleks trzech tężni wynosi 1742, 3 m). Zbiornik jest podzielony na dwa segmenty, podobnie jak w tężni nr 1. Różni się nieco od dwóch pozostałych, bowiem pale zewnętrzne częściowo zastąpiono podmurówką z łamanych granitowych kamieni polnych. Wspomaga proces zatężania solanki.