Najbardziej charakterystyczną cechą wnętrza urzędu była przestrzenność. Architekci osiągnęli ją, unikając pełnych ścian wewnętrznych oraz operując słupami konstrukcyjnymi oraz szklanymi ścianami. Budynek był niezwykle funkcjonalny. Parter przeznaczony był dla petentów, zaś piętro na urządzenia techniczne i świetlice dla pracowników. Istniejące na pierwszym i drugim piętrze mieszkania kierownika i urzędników miały połączenia z urzędem. Natomiast część mieszkalna parteru nie łączyła się z pomieszczeniami urzędu pocztowego. Otrzymana przez to przerwa w parterze przecinała wydłużoną zabudowę.

Główne wejście zaprojektowano od strony placu Gdańskiego. Klient wchodził do oszklonego holu nakrytego silnie wysuniętą płytą żelbetonową. Zdaniem autorów projektu, przy korzystnej, południowo-zachodniej sytuacji słonecznej, wejście to stanowiło najmocniejszy akcent plastyczny. Westybul został podzielony na dwie części. Na prawo od wejścia mieściły się telegraf i telefon czynne całą dobę, a na lewo pomieszczenie, gdzie można było nadać list, paczkę lub przesłać pieniądze. Było ono zamykane od części otwartej żelazną kratą. Wnętrze poczty oświetlało duże okno żelazno-drewniane, przy czym okno żelazne spełniało ochronną rolę kraty. Lada oddzielała petentów od urzędników sąsiadujących z pokojem listonoszy i paczkarnią, która ze swej strony łączyła się poprzez rampę z podwórzem urzędu. Klienci mieli do dyspozycji długi stół z lampami z białymi kloszami. Wnętrza zostały wyłożone terrakotą i lastrykiem, utrzymanymi w tonacji szaro-czarnej. Kilka lat temu front został zmieniony. Dla potrzeb osób niepełnosprawnych i rodziców z wózkami dziecięcymi dobudowano podjazd.

Ciechocińska poczta pełni również funkcję galerii artystycznej. Można podziwiać tu oryginalny obraz Karola Kossaka przedstawiający dyliżans pocztowy.

• 

  Gmach poczty
• 

  Gmach poczty
• 

  Poczta i telegraf - 1907r.