Pierwszą część parku stanowi ogród kwiatowy z klombami. Jego atrakcją stały się stawy z wodotryskiem, spięte Łabędzim Mostkiem. Niedaleko znajdował się kiosk meteorologiczny, dzięki któremu można było sprawdzić, jaka będzie pogoda w uzdrowisku. Wokół kolistego klombu zbudowano kilka drewnianych kiosków, w których można było kupić wody mineralne, pierniki, słodycze i kwiaty, a w kiosku Klaudii Sigaliny wypić świeży kefir. Obecnie nie ma po nich śladu.
Park cechuje bogaty układ różnorodnych roślin. W XIX wieku pojawiły się pierwsze drzewa: trzyletnie morwy i siedmioletnie akacje podarowane przez prof. Aleksandrowicza. W 1883 r. posadzono około 6 tysięcy drzew. Oprócz licznych klonów, kasztanowców, dębów, lip, brzóz i świerków występuje tu wiele rzadko spotykanych drzew: surmia, miłorząb dwuklapowy, kłęk kanadyjski, skrzydłorzech kanadyjski, tulipanowiec amerykański. Niegdyś latem na klombach wystawiano agawy i palmy, przechowywane zimą w oranżerii.
W tej części znajduje się woliera z egzotycznymi ptakami: pawiami i bażantami. W pobliżu stawów rośnie Dąb Wolności posadzony w 2014 roku dla uczczenia 25-lecia wolności 1989-2014. Bliżej ul. Traugutta znajduje się budynek dawnej maszynowni, obok której wkopano w ziemię koło zamachowe dawnej maszyny parowej. Niedaleko na trawniku jest tabliczka informująca o źródle nr 2E, eksploatowanym w latach 1842-1962.
Pośrodku parku znajduje się jedna z pereł architektury drewnianej Ciechocinka – dawna galeria spacerowa zaprojektowana przez Edwarda Cichockiego. W jednej części znajduje się źródło nr 10 z solanką do picia – dziś pijalnia wód mineralnych. Jeszcze w latach 60. ubiegłego wieku można było spacerować tak zwanym deptakiem lub usiąść na ławeczkach. Tę część galerii oszklono i powstała kawiarnia Bristol. Na drugim końcu budynku mieściła się sala balowa, która w dzień służyła za bezpłatną czytelnię zakładową. W przyległym gabineciku była biblioteka z książkami i prasą w kilku językach. W latach 70. urządzono tu salę koncertową, dzisiaj to sala bankietowa.
W kolejnej części parku w roku 1909 została wybudowana estrada koncertowa w stylu zakopiańskim według projektu Waldemara Feddersa, nazywana dziś muszlą koncertową. Przez wiele lat spacery kuracjuszy uprzyjemniała muzyka grana na żywo przez najlepsze orkiestry strażackie, wojskowe lub muzyków Filharmonii Warszawskiej. Przy wejściu do parku od strony ul. Staszica wybudowana została kawiarnia Bristol według projektu Apoloniusza Nieniewskiego (dziś restauracja Pałacyk). W pobliżu była też strzelnica, gdzie za opłatą można było się też zważyć na wadze fotelowej.
Główna aleja spacerowa była niegdyś obsadzona kasztanowcami, które zmarniały po I wojnie światowej. Podobno okupanci niemieccy podlali je złośliwie solanką w 1918 r. Dziś rosną tu lipy krymskie. Pośrodku alei pobudowano fontannę z amorkiem, z ręki którego wysoko tryskała woda. Dziś są tu Jaś i Małgosia, figurki przeniesione sprzed teatru. Druga fontanna „Żabka” zlokalizowana jest przy wejściu od strony ul. Traugutta. Oba zmodernizowane wodotryski są iluminowane.
W dalszej części parku urządzono place gry w krokieta i korty tenisowe. W 1909 r. zbudowano też kręgielnię. Dalej na wzniesieniu była piękna drewniana altanka, a za nią wspomniany staw. W końcowej części parku wyznaczono obszerny trawnik do gry w piłkę nożną. Już przed I wojną światową cały park był oświetlony elektrycznością. Wstęp był płatny, a park ogrodzony. Porządku pilnowali strażnicy.
Obok kortów tenisowych rośnie ozdoba parku - pomnik przyrody, dąb szypułkowy „Konstanty” (nazwany tak na cześć Wolickiego) o wysokości ponad 22 metry i obwodzie 547 cm.
W środkowej części alei stoi też zegar słoneczny, wokół którego znajdują się płaskorzeźby znaków zodiaku.
Dalsza część utrzymana jest w stylu angielskim, bliższym naturalnemu zadrzewieniu. Na rozległej polanie odbywają się imprezy sportowe i rozrywkowe. Przez park Zdrojowy wiedzie Trakt Solankowy. Po rewitalizacji pobudowano nowe altany i otoczono park płotem.

• 

  Muszla Koncertowa