Do obszernego, elegancko urządzonego wnętrza prowadziło pięć wejść. Maszyneria mieściła się w części murowanej, co dawało widzom gwarancję bezpieczeństwa w razie pożaru. Przed I wojną światową dzierżawcy starali się, aby repertuar był najnowszy i interesujący dla widza. Filmy sprowadzano prosto z Paryża. Zatrudniono tapera grającego nastrojowe melodie. Sto lat temu seanse odbywały się dwa razy w tygodniu. Kino Sfinks było popularnym miejscem rozrywki przez wiele lat. Pozostała tylko ławka wokół sosny, na której czekali widzowie, by wejść na seans filmowy. Obiekt stał przed wejściem do obecnego Sanatorium Uzdrowiskowym „Zdrowie”.