W czasie zaboru rosyjskiego w latach 70. XIX w. powstała Wojskowa Stacja Sanitarna, która szybko się rozwijała. Obok oddziału dla szeregowców powstał oddział oficerski. Stacja była czynna od maja do września i mogła przyjąć jednorazowo do 150 osób. Do wód przyjeżdżali też prawosławni kuracjusze (w sezonie bywało ich kilkuset), toteż zaistniała potrzeba budowy świątyni. Stawiać ją mogli cieśle z Syberii, bowiem podobne obiekty można spotkać za Uralem. Została wzniesiona z grubych okrągłych bali bez użycia gwoździ. O stylu zauralskim świadczą zdobienia framug okien oraz kolorystyka zewnętrznych ścian, które były jaskrawoniebieskie. Zachował się na tylnej wewnętrznej ścianie stylizowany napis w języku cerkiewno-słowiańskim „S nami Bog” (Z nami Bóg). Na przełomie XIX i XX w. dobudowano werandę. W 1908 r. obok cerkwi, po zachodniej stronie, stanęła okazała murowana dzwonnica. Niewielka cerkiew, która może pomieścić kilkadziesiąt osób, nie wystarczała na potrzeby wiernych. Nową murowaną cerkiew pod wezwaniem Michała Cudotwórcy zaprojektował Waldemar Fedders, ale jej wybudowanie uniemożliwił wybuch I wojny światowej. Miała stanąć między dworkiem Konstancja a parkiem Sosnowym.

Po 1918 r. dzwonnica została rozebrana jako symbol panowania zaborców. Z budynku cerkwi zdjęto charakterystyczną kopułę. Symbole religijne zakryto, a los ikonostasu jest do dzisiaj niewyjaśniony. Obiekt przekształcono w świetlicę żołnierską. Po II wojnie światowej została umieszczona w nim szkoła dla dzieci, które przyjeżdżały do sanatorium. Potem w świątyni urządzono magazyn. Drewniany obiekt niszczał. W latach siedemdziesiątych XX w. pojawił się pomysł, aby cerkiew przenieść do parku Zdrojowego i urządzić w niej galerię sztuki albo umieścić ją w którymś muzeów etnograficznych. Do realizacji tych planów nie doszło.

W 1995 r. próchniejącą cerkwią zainteresował się Prawosławny Ordynariat Wojskowy. Ministerstwo Obrony Narodowej zgodziło się przekazać obiekt na cele religijne. Arcybiskup Sawa poświęcił kamień węgielny pod odbudowę cerkwi, której proboszczem został ks. Michał Hajduczenia z Torunia, prawosławny kapelan wojskowy.
Budynek zmienił swój wygląd pierwotny. Rozebrano drewnianą werandę, wymieniono belki, zmienił się wygląd wnętrza. Pierwsza uroczysta msza, której przewodniczył arcybiskup Sawa, odbyła się w październiku 1996 r. W poświęconym ołtarzu umieszczono relikwie męczenników betlejemskich. Wyposażenie wnętrza jest ciągle uzupełniane dzięki hojności fundatorów.
W sąsiedztwie znajduje się tablica upamiętniająca ofiary katastrofy smoleńskiej z 2010 r., w tym arcybiskupa Mirona Chodakowskiego, odsłonięta w 2013r.

• 

  Dzwonnica cerkiewna
• 

  Cerkiew